De hoofdstad Banjul

Ik had dit verhaal gisteren al geschreven, maar het regende gisterenavond zo hard, dat ik binnen ben gebleven. Maar alsnog het verhaal van gisteren:

Vandaag staat op het programma een trip naar Banjul. De hoofdstad van Gambia.

Er wordt geschat dat er nu zo een 60.000 mensen wonen. De stad is gebouwd op het voormalige St. Mary Island, door de Engelsen. Aan de rivier de Gambia. De naam Banjul komt van de Madinka woorden ban=stoel en jul=vezel. Omdat de plaats ook aan de Atlantische Oceaan ligt is het een belanrijke handelsplaats voor Gambia.

We reden Banjul binnen via de Independence Drive.Daar staat het monument Arch 22.Dit monument is ter herinnering dat op 22 juli 1994 de militairen de macht overnamen van de eerste corrupte president. Het wapen van Gambia is erin verwerkt en de tekst welcome to Gambia. Voor het monument staat een beeld van een soldaat met een kind op zijn arm. Dit ter nagedachtenis aan de gevallenen van de tweede wereld oorlog. Het staat voor het graf van de onbekende soldaat.

De arch 22 bevat een depandance van het Nationaal Museum. Dus met de lift omhoog om dit kleine museum te bekijken. Musea zijn er niet veel, dus als ik straks weer naar huis ga, heb ik ze bijna allemaal gezien. Dit musea was met name gericht aan de diverse stammen van Gambia en hun gewoontes. Het was klein, maar wel leuk om te zien. Ablie wist er veel bij te vertellen.

Een trapje hoger was zowel aan de voorkant en achterkant van de arch 22 een plateau van waar je mooie foto's kon maken, over de stad Banjul.

Terug met de lift naar beneden. en nog even langs de net gebouwde eretribune gelopen Deze wordt oa. gebruikt voor de ceremonies op 22 juli.

In een restaurantje even wat gedronken en terug de auto in, naar het centrum van Banjul.

We reden langs diverse overheidsgebouwen en het presidentieel paleis. Ook in Banjul is het een drukte van belang. Veel mensen, ezels die van alles sjouwen, veel mannen met kruiwagens en ook heel veel taxi's.

We kwamen aan bij de Albert markt, een grote afrikaanse markt, waar echt van alles verkocht wordt. Van kleding tot telefoons, van etenswaren tot medicijnen. in gambia zijn eigenlijk bijna geen winkels, alles wordt verkocht op de markt.

Samen met Ablie rondgelopen. Hij heeft veel uitleg gegeven over de lokale producten en waar deze voor gebruikt worden.

Na een uitgebreide wandeling over de markt weer terug naar de auto. Overal was het een drukte van jewelste. Iedereen wilde wel iets verkopen.

Vanaf de markt weer langs allerlei consulaten etc. weer terug naar de grote weg. Om 14.00 uur was ik weer terug in het hotel. Vandaag zaten er tientallen apen in de tuin. Zoveel had ik er tot nu toe niet gezien.

Even siesta gehouden, en wat gelenterd langs de winkels. Zelfs nog wat gekocht, het afdingen lukt me steeds beter.

Vanavond hou ik het rusrig, morgen ga ik home cooken.

De school in Serekunda

Gisteren kwam ik Lia weer tegen. We hebben samen gegeten met Seku en zijn vriend. Lia had Seku een eerdere keer in Gambia ontmoet. Het was de eerste keer dat Seku in een restaurant at. Normaal eten Gambianen met hun handen. Maar Seku wilde graag met vork en mes leren eten. Dus dat heb ik hem geleerd.

Nadat we de twee heren op de taxi hadden gezet, nog een kop koffie gedronken en richting de kamer.

Vandaag een halve dag excursie. Al moet je dat ruim nemen, de Gambianen hebben alle tijd. Om 09.00 uur stond Ablie weer klaar met een chauffeur. We gaan vandaag richting Serekunda, om daar de school van Stichting June te bezoeken.

Serekunda is de grootste stad in Gambia. De schattingen lopen uiteen, maar men denkt dat er 180.000 mensen wonen momenteel. In heel Gambia wonen zo een vijf en half miljoen mensen.

In veel plaatsnamen komt het woord Kunda voor, dat betekent: 'huis van' of 'plaats van'.

Na een klein half uurtje rijden, kwamen we aan in Serkunda. Vergeleken bij de andere plaatsen waar ik tot nu toe geweest ben een drukke stad. Veel mensen op straat en ook wat meer auto's. De doorgaande weg is verhard, maar verder in de stad overal onverharde wegen. Dus een heel ander beeld, als wij gewend zijn, van een stad.

Op straat veel vrouwen die hun waar verkopen. En ezels en kruiwagens waar echt alles op vervoerd wordt. We reden ook langs de grote lokale markt. Vandaag niet gestopt bij de markt, doen we morgen in Banjul.

De school die ik ga bezoeken, ligt in een lokale buiten wijk, Sakuta. Onderweg daar naar toe reden we nog langs een gebied, waar wat kleine industrie is.

Na wat zoeken en hulp van de lokale bevolking, de school gevonden. Een mooi gebouw, met 4 lokalen. Dit is een nursery school, voor kinderen van 3 tot 7 jaar. Er is ook flink wat ruimte om te spelen. Momenteel zijn niet alle klassen gevuld, want van de week zijn veel kinderen overgegaan naar de primary school. Waaronder ook Fatou (het meisje van Monique).

Ik werd rondgeleid door de headmaster. Eerst naar de grotere kinderen. Ik werd toegezongen, door een klas van zo een 35 leerlingen in schooluniform. Erg leuk, ze deden een liedje met allerlei gebaren erbij.

Daarna op naar de kleinere kinderen. Een groot deel was pas sinds maandag op school en waren erg verlegen. Ook zij zongen mij toe. De lerares zei er wel bij, dat nog niet iedereen het liedje kende, maar het klonk best goed.

Inmiddels was iedereen op pad, om Fatou naar de school te krijgen. Haar moeder arriveerde als eerste. Na overleg besloten we dat het handiger was dat wij naar de primary school toe zouden gan.

Er werd ons een cola aangeboden, maar die moest eerst in de winkel gehaald worden. In de tijd dat we zaten te wachten, heb ik alle spulletjes aangeboden, die ik uit Nederland had meegenomen. Ze waren er erg blij mee.

Op naar de primary school. Moeder ging mee, het was zo een 10 minuten rijden.

De primary school is erg groot, zordra we binnen kwamen hoorde je de schoolgeluiden al. Een klas die rijtjes aan het opzeggen waren een andere die aan het zingen was.

Even later kwam Fatou aan, die sinds deze week op de school zit. Een klein verlegen meisje. De lagere klassen hadden net pauze, dus samen met haar stonden er nog 80 kinderen om me heen.

Ik ben samen met Fatou en haar moeder op de foto gegaan. Ik had een bellenblaas achtergehouden, dat kende ze niet, maar nadat ik het voorgedaan had, vond ze het erg leuk. Ze vertelde ook dat ze het erg naar haar zin heeft op de niewe school.

Terug in de auto vertelde Ablie, dat Fatou vandaag de held van de klas zou zijn, omdat er speciaal voor haar een toubab, een blanke, op visite kwam.

Om 14.30 was ik weer terug in het hotel. Eerst even een duik genomen in het zwembad, want het is hier erg warm, zo een 33 graden. Morgen naar de hoofdstad Banjul.

Shoppen....

Gisteren avond uiteindelijk gegeten bij Yasmin, want de African Queen was gesloten.
Ik kwam Lia tegen, dus weer samen gegeten. Kololi is klein, dus je ziet snel bekenden.

Dit keer yassi uitgeprobeerd. Met kip, uien en knoflook. Het wordt ggeten met rijst. Erg lekker. Teruggelopen in het donker, er staan wel lantaarnpalen, maar die doen het niet. In de safari bar nog een cocktail gedronken en genoten ven een afrikaanse muiek groep met acrobaten.

Vanmorgen lekker uitgeslapen. Daarna op naar de craftmarket. Uitgebreid rondgekeken en de eerste souvenirs gekocht. De craft market ligt aan het begin van de Strip. Het toerisch gedeelte wordt goed bewaakt. Er loopt altijd politie. Het hotel heeft een eigen Security dienst, die dag en nacht het hotel en strand bewaken.

Op de terugweg ansichtkaarten gekocht, zodat ik die vandaag kan gaan schrijven.

Vanmiddag even naar het zwembad geweest. Vandaag nog rustig aan, morgen weer met Ablie op stap.

Nog wat weetjes over Gambia:
85% is moslim, de rest christelijk. Zij leven goed samen
Gemiddeld wordt er per maand EUR 30 verdiend
Er sterven momenteel minder kinderen, met name omdat malaria nu beter behandeld kan worden. Ook kunnen er meer kinderen naar school, omdat er ook in de binnenlanden, steeds meer schooltjes gebouwd worden. Veelal gesponserd door buitenlandse organisaties. Dit kon ik ook zien tijdens de jeep safari op het platte land.

Eind van het jaar zijn er verkiezingen in gambia. veel mensen stemmen niet, omdat ze niet het idee hebben dat dat zin heeft. Het staat voor hen al vast dat de bestaande president weer de verkiezingen zal gaan winnen.

Tot zo ver voor vandaag, Morgen naar Serekunda en een bezoek aan de school

Vissersplaatsje Tanji

Zoals beloofd eerst nog het vervolg van de jeepsafari.

Om 14.45 uur kwamen we aan bij Paradise Beach. Een mooi stukje strand in het zuiden van Gambia. Daar samen met de gids en de chauffeur gelunched. Ik heb de bongofish genomen, de lokale vissoort. Lekker even kunnen bijkomen na de ochtend in de Jeep.

Een uurtje later vertrokken we richting Tanji. De zee was nog laag, dus we konden over het strand rijden. Een prachtige rit, alleen het strand en de zee, verder was er niemand te zien.

Tanji is een dorpje dat geheel leeft van de visvangst. Je ruikt het al van verre. Er wordt gevist met Piroques. Een soort groot uitgevallen kano. Als de boten terugkomen van zee, staan de vrouwen al in grote getale op het strand te wachten om de vis binnen te halen.

De boten komen zo dicht mogelijk bij de kust. De vrouwen lopen het water in, soms komt het water wel tot schouder hoogte. Zij lossen de vis van de boot en lopen terug met grote bakken vis op hun hoofd. Heel indrukwkkend om dat zo te zien.

In Tanji wordt de vis ook verder verwerkt. Een aantal vrouwen verhuren vrieskisten. Niet zoals wij gewend zijn, maar roestige vriesbakken, niet aangeloten op electriciteiet. De vis wordt gekoeld met ijs. Op deze manier kan de vis 48 uur bewaard worden.

Daarna wordt de vis in een grote stokerij gerookt. En dit alles met de hand. De meeste vis in Gambia wordt gerookt, want niemand heeft een koelkast en op deze manier kan de vis langer bewaard blijven. Uiteindelijk wordt de vis dan opgekocht door handelaren.

Na dit alles uitgebreid bekeken te hebben, reden we weer terug naar het hotel. Waar we tegen zevenen weer terug waren van een lange maar prachtige dag

Zon, zee en strand

Na de drukke dag van gisteren, vandaag in de slow motion.

Tegen half tien ontbeten met Jan en Lucie. Kon ik al mijn belevenissen van gisteren vertellen.

Daarna lekker aangetutteld. Koffie gezet en mijn kleren die onder de modder zaten even gewassen.
Het is vandaag een stralende dag, dus maar eens verder het park van het hotel opgelopen en even lekker aan het strand gelegen. De zee was rustig, dus je mocht het water in. Een hele verademing met deze hitte.

Bij het strand krijg je ligbedjes en kun je drankjes en hapjes bestellen. Ik heb me dus heerlijk laten verwennen. Het is momenteel laag seizoen, dus het is heerlijk rustig. Eindelijk tijd gehad om een boekje te lezen. Regelmatig komen er verkopers langs die souvenirs willen verkopen. Maar dat doe ik nu nog niet, aangezien ik van de week naar Banjul ga. Daar is een grote markt.

Eind van de middag nog wat boodschapjes gedaan en wat gewandeld over de Strip.
Je wordt daar veel aangesproken door bumpsters en hustlers zoals ze hier genoemd worden. Mensen die je aanspreken, een praatje maken en dan zich dan aanbieden als gids of dingen willen verkopen. Als je ze negeert gaan ze wel weer weg. Dus dat doe ik dan maar.

Vanavond wil ik gaan eten bij The African Queen. En daarna eens kijken in de safari bar van het hotel. Er is elke avond wel iets van Life Muziek. En mijn volgende tour is op woensdag, dus ik heb alle tijd vanavond

Ik heb vandaag ook contact opgenomen met de school van Stichting June. Daar ga ik woensdag naar toe

Krokodillen, Apen en de Country Safari

Gisteren een fantastische dag gehad. Zoveel indrukken opgedaan. Dus het verslag hiervan verdeel ik over 2 dagen.

Om 09.00 uur stond Ablie mij al op te wachten bij de receptie. Buiten stond een jeep met chauffeur klaar. Vandaag doen we de Orientatie Tour. We gaan ook naar het binnenland, dus een Jeep is nodig om daar te komen.

Als eerste reden we naar Bakau. Zo een 15 km ten Noorden van Kololi. Hier werd in 1994 een coup gepleegd. Nu is nog steeds het leger hier gevestigd. We reden langs het enige stadion van Gambia, het Independence Stadion. Het wordt goed bezocht door de Gambianen, want zij zijn gek op sport. Het is gebouwd voor 28.000 mensen, maar de wedstrijden worden vaak door 40.000 mensen bezocht.

De eerste stop in Bakau was bij Katchikally. Een krokodillenvijver die per toeval 150 jaar geleden ontdekt werd. De vijver wordt nog nog steeds beheerd door nakomelingen van de famlie.

Het water van de vijver wordt als heilig gezien. Het bevordert de vruchtbaarheid, heeft een genezende werking en het brengt geluk. Er is dan ook een plaats waar men zich kan wassen met dit water. Ook kun je ervan drinken. Ik heb het maar niet geprobeerd.

Na een korte wandeling door het bos kwamen we bij de vijver aan. Deze zag helemaal groen. We zagen de krokodillen wel meteen, maar ze wilden er niet uitkomen. Een van de jongens ging daarom naar de markt om vis te kopen. Deze krokodillen krijgen geen vlees, maar vis te eten.

Rustig zitten wachten, tot hij terug was van de markt. Voor het eten kwamen ze wel uit de vijver. Onder begeleiding van een van de oppassers, mocht ik een van de krokodillen aaien. Ik moest wel goed opletten, want het blijven natuurlijk krokodillen.

Op de terugweg door het bos, nog het Katchikally museum bezocht. Een klein museumpje met allerlei voorwerpen, die de diverse stammen vroeger gebruikten. Gambia heeft 9 stammen, de bekendste is de Madinka.

Het museum bestond uit 3 zaaltjes. De eerste met kleding die gebruikt werd bij ceremonies. De tweede met diverse muziekinsrumenten: trommels, waaronder de djembe, en een diversiteit aan snaarinstrumenten. De laatste zaal bestond uit gebruiksvoorwerpen voor in huis en voor op het land. Ablie wist er veel bij te vertellen, dus erg leuk om te zien.

Terug met de jeep naar Kololi, naar het Biljo Forest Park. Dit park staat bekend om zijn apen (die komen ook bij mijn hotel), topische vogels en veel typisch Afrikaanse bomen en planten. De entree voor touristen is 35 Dalasi, ongeveer 90 cent. Er zijn 2 soorten apen in het park, de green vervet (deze laat zich goed zien) en de oranjefranje aap (deze zijn schuwer en zie je alleen hoog in de bomen).

Bij binnenkomst zagen we de apen meteen. Ablie had nootjes meegenomen en ze kwamen meteen op je af en aten uit je hand. Een aantal waren erg brutaal, dus ook ervoor gezorgd dat de kleintjes wat noten kregen. Er waren ook veel moeders met pasgeboren babytjes. Erg leuk om zo te zien.

Verder het park doorgelopen, veel vogels en mooie natuur gezien, waaronder de bekende Baobab boom. Door de regen van de dag ervoor was het erg glibberig overal. Ablie gaf precies aan waar ik moest lopen, maar toch ben ik uitgegleden. Gelukkig mezelf niet bezeerd, maar ik liep wel de rest van de dag met een modderige broek. Na de wandeling weer terug naar de Jeep voor de Country Safari.

We gaan nu naar het Zuiden van Gambia. Over kleine rode aarden weggetjes, die zo klein zijn dat ze niet eens worden aangegeven op de kaart. Er zijn veel kuilen in de weg en door de regen van de dag ervoor ook grote plassen water. Dus flink hobbelen achterin de Jeep. We reden door allerlei kleine dorpjes. In elk dorpje renden er een heleboel kinderen mee met de jeep. Want veel auto's zien ze daar niet, iedereen loopt in Gambia, soms hele afstanden.
We stopten in het dorpje Sanyang, een kleine compound, midden in de bush bush. In een compound leven een aantal gezinnen gezamelijk.

Direct stonden alle kinderen, en dat waren er veel, bij de jeep. We hebben rondgekeken in de compound, om de traditionele manier van leven te bekijken.
We hebben een huisje bekeken van een gezin met 5 kinderen. In de woonkamer stond eigenlijk niets, wat spullen om te koken en om te wassen. Er was een slaapkamer voor de kinderen waar een matras op de gond lag. En een ouder slaapkamer met een mahonie houten bed. Mahonie brengt geluk, dus elk huis heeft een mahonie houten bed. Voor het huis was een ruimte om te koken (alles op houtvuur).

En achter het huis een plaatsje waar men zich kon wassen en waar ook de was gedaan kan worden. Het water wordt gehaald uit de waterput. Een heel primitieve manier van leven, geen stromend water en geen electriciteit. Wel is er sinds kort een schooltje. Dus nu kunnen de kinderen naar school. De lokale kleermaker maakt de schooluniformen. Ook heeft elk gezin een stukje land, waar ze van alles op verbouwen. Dus te eten is er altijd wel.

Tijdens de wandeling liepen alle kinderen met ons mee. Ik had er een heleboel aan de hand, en degene die daar niet bijkonden komen hielden mijn shirt of broek vast.
Op de heenweg hadden we snoepjes gekocht en bij vertrek heb ik ze uitgedeeld. Ik werd eerst in de jeep gezet en de kinderen moesten in de rij gaan staan. De moeders zorgden ervoor dat alle kinderen een snoepje kregen.

Nadat we zijn uitgezwaaid weer verder in de jeep. Het land is echt prachtig, heel erg groen en overal geiten en koeien op de weg. Dus af en toe even wachten tot de weg weer vrij is.
Nog een uurtje rijden en dan stoppen we voor de lunch bij Paradise beach.
Tot zover het verslag vandaag. Morgen de rest...

Op bezoek in de compound

Gisterenavond nog lekker gegeten in het hotel. Niet echt Gambiaans nog, maar dat ben ik vanavond van plan. Nog even genoten van de Afrikaanse dans, maar ineens sloeg de vermoeidheid zo toe, zodat ik lekker naar bed ben gegaan.

Vanmorgen om 8.15 uur opgestaan. Even was er paniek, ik was mijn fototoestel kwijt. Bij navraag bij de receptie bleek hij gelukkig gevonden te zijn. Ik was hem gisterenavond vergeten.

Lekker op het terras ontbeten. Goed ontbijt, ze hebben van alles. Gezellig met het geluid van de vogeltjes in de tuin en de gieren in de lucht.

Om 09.45 uur werden we opgehaald voor de informatiebijeenkomst. We werden ontvangen met een vruchtensapje en lokale dans. Er waren dansers die werden begeleid op de djembe. Het lokale instrument van Gambia. Na geproost te hebben met Lama, Lama! begon de informatie bijeenkomst

Veel info gehad, maar ik hoefde geen excursies te boeken, want vandaag heb ik een afspraak met Ablie (spreek uit als Ablaai), mijn lokale gids voor de komende 2 weken.

Je kon ook goedkoop geld wisselen. Want pinnen kan in Gambia niet, alleen op sommige plaatsen met de Visacard. Nog wat Euros gewisseld voor Dalasi. Voor 1 EUR, krijg je 41 Dalasi. Het grootste papiergeld is 100 Dalasi. Dus ik kreeg een flink pak geld mee.

Om 12.15 weer terug in het hotel, mijn kamer werd net schoongemaakt, dus even op het balkon zitten lezen. De woorden die ik hier tot nu toe het meeest gehoord heb zijn: Don't worry, No Problemen Easy... Het schoonmaken ging dan ook in het Gambiaanse tempo. En gepaard met een glinlach en een praatje. Gambia wordt dan ook wel The smiling coast of Africa genoemd

Om 14.00 uur stond Ablie al op mij te wachten buiten het hotel. Gambianen mogen niet zo maar het hotel in, alleen onder begeleiding van een gast. Een mooi plekje gevonden in de tuin, met heel veel apen. Ablie is een aardige man, die zo te horen veel van Gambia weet.

Na wat kennis gemaakt te hebben, hebben we de mogelijkheden van excursies bekeken. Ik denk dat ik een paar leuke uitjes geboekt heb. Morgen starten we met de eerste.

Tegen vieren richting Rose gelopen, die ik gisteren ontmoet heb. Ik ga met haar mee naar haar huis in de compound, waar ze mijn voeten gaat verzorgen. Heen gingen we met een taxi. Het is meteen een andere wereld, zo een compound in de stad. Einde verharde wegen, allemaal wegen van rode aarde en een wirwar aan straatjes.

Rose woont in een klein huisje van 4x4, samen met haar broer. Het is een huiskamer en slaapkamer in een, met een golfplaten dak. Ze hebben geen stromend water

Nadat ze mijn voeten verzorgd had, zijn we terug gaan lopen door de compound. Best een eindje, de Gambianen lopen dit stuk elke dag.

Terug bij de verharde weg, kwam ik Lamin tegen. Hij werkt in het hotel. Hij vertelde dat hij gisteren getrouwd was en vroeg me mee om zijn vrouw te ontmoeten.

Zijn vader is Iman ik Kololi en zij vangen 5 weeskinderen op. Ik heb een zakje rijst kado gedaan. En de iman gaat vanavond daarom voor mij bidden. Na een glaasje cola weer teruggelopen naar de Strip. Het was inmiddels na zessen en ik had best wel trek, dus ik ben meteen gaan eten bij Ali Baba.

Ik heb gegeten met Lia, zij zat ook alleen, dus we besloten samen te eten. Vandaag wel Afrikaans: Domoda, lokale vis met pindasaus. Pinda's zijn het grootste export product van Gambia, dus dat wordt veel gegeten.

Nu zit ik weer in het hotel, het regent erg hard momenteel. Ik ga er toch even doorheen om mijn blog bij te werken. Ik voeg weer wat foto's bij.

Ik ben in Gambia

Vanmorgen was het dan zover. Ik ga naar Gambia.
Na de taxichauffeur telefonisch de weg te hebben gewezen, reden we om 4.45 richting Schiphol.
Ingecheckt en achter de paspoortcontrole even ontbeten en op weg naar Gate G 02. Daar aangekomen bleek de vlucht OR449 vanaf E 02 te vertrekken, dus snel daarheen gelopen.

Om 07.40, 15 minuten later, vertrok de vlucht dan. De vlucht maakt een tussenstop op Las palmas en daarna vliegen we richting Gambia. Om 13.00 uur, ruim een uur eerder dan gepland landen we dan op de luchthaven van Banjul. Het eerste wat opviel vanuit de lucht, was hoe groen Gambia is.

Toen we het vliegtuig uit kwamen, overviel me gelijk de warmte. Wat een verschil met Nederland. 30 Graden en erg vochtig. Dus even wennen aan de hitte.

Om 14.00 uur met de bus naar het hotel : Het Senegambia Beach Hotel. Ik heb kamer F28, gelegen in een grote tropische tuin. Ik heb een mooie kamer, Gelukkig met airco, En een zitje buiten.

Op mijn kamer eerst een douche genomen en daarna mijn koffer uitgepakt, Na een kop koffie eens in de buurt rond gekeken. Meteen als je het hotel uitloopt, kom je op een straat, de Strip genoemd, met allerlei barretjes en eettentjes. Eerst even geld gewisseld en daarna naar de Craft market gelopen.
Iedereen spreekt je aan en wil van alles van je weten. Ze willen wel verkopen, maar blijven wel vriendelijk. Genoeg aanspraak gehad dus. Ze hebben er wel mooie dingen, dus ik ga er zeker nog naar terug.

Op de terugweg even een vers sapje gedronken, in een koffiekop! Daar ontmoette ik Jan en Lucie. Zij zijn al vaker in Gmbia geweest en konden mij de goede plekjes noemen. Daarna langs de supermarkt en terug naar het hotel.

Nu zit ik op het balkon te schrijven. Ik heb de eerste apen al gezien in de tuin en ook veel tropische vogels. Ik heb ze nog niet op de foto kunnen zetten, want het is hier19.00 uur en al donker.

Vanavond eet ik in het hotel en om 21.00 uur is er een dansvoorstelling.
Ik probeer wat foto's up te loaden. Die kunnen jullie zien onder de link Foto;s
De WiFi is gratis in de lobby van het hotel, dus ik ga straks eens kijken hoe het gaat.
Morgen weer meer