Gisteren kwam ik Lia weer tegen. We hebben samen gegeten met Seku en zijn vriend. Lia had Seku een eerdere keer in Gambia ontmoet. Het was de eerste keer dat Seku in een restaurant at. Normaal eten Gambianen met hun handen. Maar Seku wilde graag met vork en mes leren eten. Dus dat heb ik hem geleerd.

Nadat we de twee heren op de taxi hadden gezet, nog een kop koffie gedronken en richting de kamer.

Vandaag een halve dag excursie. Al moet je dat ruim nemen, de Gambianen hebben alle tijd. Om 09.00 uur stond Ablie weer klaar met een chauffeur. We gaan vandaag richting Serekunda, om daar de school van Stichting June te bezoeken.

Serekunda is de grootste stad in Gambia. De schattingen lopen uiteen, maar men denkt dat er 180.000 mensen wonen momenteel. In heel Gambia wonen zo een vijf en half miljoen mensen.

In veel plaatsnamen komt het woord Kunda voor, dat betekent: 'huis van' of 'plaats van'.

Na een klein half uurtje rijden, kwamen we aan in Serkunda. Vergeleken bij de andere plaatsen waar ik tot nu toe geweest ben een drukke stad. Veel mensen op straat en ook wat meer auto's. De doorgaande weg is verhard, maar verder in de stad overal onverharde wegen. Dus een heel ander beeld, als wij gewend zijn, van een stad.

Op straat veel vrouwen die hun waar verkopen. En ezels en kruiwagens waar echt alles op vervoerd wordt. We reden ook langs de grote lokale markt. Vandaag niet gestopt bij de markt, doen we morgen in Banjul.

De school die ik ga bezoeken, ligt in een lokale buiten wijk, Sakuta. Onderweg daar naar toe reden we nog langs een gebied, waar wat kleine industrie is.

Na wat zoeken en hulp van de lokale bevolking, de school gevonden. Een mooi gebouw, met 4 lokalen. Dit is een nursery school, voor kinderen van 3 tot 7 jaar. Er is ook flink wat ruimte om te spelen. Momenteel zijn niet alle klassen gevuld, want van de week zijn veel kinderen overgegaan naar de primary school. Waaronder ook Fatou (het meisje van Monique).

Ik werd rondgeleid door de headmaster. Eerst naar de grotere kinderen. Ik werd toegezongen, door een klas van zo een 35 leerlingen in schooluniform. Erg leuk, ze deden een liedje met allerlei gebaren erbij.

Daarna op naar de kleinere kinderen. Een groot deel was pas sinds maandag op school en waren erg verlegen. Ook zij zongen mij toe. De lerares zei er wel bij, dat nog niet iedereen het liedje kende, maar het klonk best goed.

Inmiddels was iedereen op pad, om Fatou naar de school te krijgen. Haar moeder arriveerde als eerste. Na overleg besloten we dat het handiger was dat wij naar de primary school toe zouden gan.

Er werd ons een cola aangeboden, maar die moest eerst in de winkel gehaald worden. In de tijd dat we zaten te wachten, heb ik alle spulletjes aangeboden, die ik uit Nederland had meegenomen. Ze waren er erg blij mee.

Op naar de primary school. Moeder ging mee, het was zo een 10 minuten rijden.

De primary school is erg groot, zordra we binnen kwamen hoorde je de schoolgeluiden al. Een klas die rijtjes aan het opzeggen waren een andere die aan het zingen was.

Even later kwam Fatou aan, die sinds deze week op de school zit. Een klein verlegen meisje. De lagere klassen hadden net pauze, dus samen met haar stonden er nog 80 kinderen om me heen.

Ik ben samen met Fatou en haar moeder op de foto gegaan. Ik had een bellenblaas achtergehouden, dat kende ze niet, maar nadat ik het voorgedaan had, vond ze het erg leuk. Ze vertelde ook dat ze het erg naar haar zin heeft op de niewe school.

Terug in de auto vertelde Ablie, dat Fatou vandaag de held van de klas zou zijn, omdat er speciaal voor haar een toubab, een blanke, op visite kwam.

Om 14.30 was ik weer terug in het hotel. Eerst even een duik genomen in het zwembad, want het is hier erg warm, zo een 33 graden. Morgen naar de hoofdstad Banjul.