Om 09.30 vertrok ik naar Sukota, een 20 minuten rijden, om te gaan koken met Muma.

Muma leeft in een wat groter huisje, samen met haar man en 4 kinderen. Het is beter ingericht, dan ik tot nu toe gezien heb. Maar ook zij hebben geen stromend water, wel electriciteit.

Daar aangekomen hebben we besproken wat we gaan koken vandaag: Benechen, een Afrikaans gerecht. Gestoomde rijst, met allemaal kruiden, knoflook, casave, rode pepers, tomaten en vis.

Maar eerst moest dit alles natuurlijk ingekocht worden. We gingen daarvoor naar de lokale markt van Serekunda. Vol met vrouwen in allerlei kleuren gekleed, met mandjes aan de hand of op hun hoofd. Leuk om daar zo tussen door te lopen.

Als eerste kochten we vis, niet schoongemaakt, maar een echte hele vis. Deze kostte 50 dalasi, wat voor Gambianen erg duur is. Daarbij nog de goedkopere bongo fish (2x).
Daarna naar een kraampje voor rijst, olie en kruiden. Alles wordt in kleine hoeveelheden verkocht, precies de hoeveelheden die je voor een maaltijd nodig hebt. Dan door naar groenten. Bij de een kochten we tomaten, bij de ander uien, casave en wortels.

Nadat we alles hadden, gingen we terug naar haar huis. Achter haar huis is een ruimte om te koken, maar vandaag koken we buiten. Het keukentje is klein en ik ben niet gewend om te koken op houtvuur.

Als eerste werd er vers water gehaald uit de waterpomp, deze staat vlak bij haar huis, om de vis mee schoon te maken. Alle kruiden worden met de hand gemalen. Ik heb het ook gedaan, is best wel zwaar.

Daarna werd het vuur aangestoken, ging de olie in de pan en de vis gebraden. Ondertussen gingen steeds meer kruiden, uien en tomaten in de vijzel en werden fijn gestampt. De overige groenten werden gewassen en gesneden.

De vis uit de pan en de kruiden en groenten erin. Omdat we even moesten wachten, maakte de oudste jongen tradionele thee, voor mij speciaal zonder suiker. Ook de manier van thee maken is traditioneel, hij was er we een uur mee bezig. De thee drinken ze erg sterk, maar hij smaakte goed.

Toen alles gaar was werd de rijst boven op de pan gestoomd. En uiteindelijk werd alles door elkaar geroerd.

Aangezien het vrijdag is, gingen de mannen eerst naar de moskee. ondertussen kon het eten goed droogkoken.

De mensen in gambia zijn erg sociaal, steeds lopen er mensen in en uit. Terwijl de mannen weg waren ging ik met Muma even buurten bij de buurvrouw. Op vrijdag wordt altijd de was gedaan, de twee oudste dochters waren de was aan het doen, met de hand natuurlijk. Elke vrijdag na school is dit hun taak. Het is de was van de hele week, dus een behoorlijke stapel.

Inmiddels waren de mannen weer terug en werd het eten opgeschept in een grote schaal. Daarboven op de vis, casave en een saus. Er werd ruimte gemaakt in de kamer, schaal op de grond en met z'n allen eromheen zitten. Een aantal aten met een lepel, Muma en de kinderen met hun hand. We aten met een man of zeven. En het smaakte erg goed.
Dus Jan, als ik terug ben kunnen we het samen koken.

Na het eten werd de vloer aangeveegd en was het of er niets gebeurd was. Nog even gepraat met de oudste zoon. Hij zit op de Secundary School en wilde alles weten over de school in Nederland.

Verder vertelde Muma dat ook haar vader diabeet is. Zij was helemaal verbaasd over het gebruik van insuline. Dat kende ze niet. Van wat zij mij vertelde is de diabeszorg in Gambia niet te vergelijken met die bij ons.

Na afscheid te hebben genomen van Muma, haar gezin en alle buurvrouwen en kinderen reden we weer terug naar Kololi. Om 15.30 uur was ik weer terug in het hotel.

Nu zit ik even buiten mijn verslag te schrijven, met een kop koffie erbij.

Ik vond dit echt een fantastische dag, had het niet willen missen.